Παραμυθούπολη, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Στην τέχνη κρυβόντουσαν πάντα οι αλήθειες
στην παραζάλη των νοημάτων και των ιδανικών
Μια νεαρή κοπέλα τολμάει να ονειρεύεται
μέσα από μυθοπλασίες και φολκλορικά μυστικά
στη θύελλα των συναισθημάτων και του πολιτισμού
Ελευθερία είναι αν πραγματικά με ρωτάς
έξαφνα ψάχνεται στους συνειρμούς, αναζητάει πλοκή
δίχως ήρωες, μάγους και τολμηρά ξωτικά
Αγαπώ τη μαγεία της τέχνης, των χρονικών
του πλούτου χρωμάτων, της συμβολιστικής
των λαϊκών θρύλων, της πολιτισμικής ιστορίας
ελευθερία είναι αν πραγματικά με ρωτάς
πόσο μακριά να ταξιδέψει ο νους
στους ναυτικούς, στις θάλασσες των αναμνήσεων
Θα έμενε για πάντα έρωτας, παραμύθι αλλόκοτο
το μυστικό της φλόγας, μία αόρατη παρουσία
πάντα κοντά στα αγαπημένα σου φαντάσματα
Αλλάζουνε τα σημεία, τα πρόσωπα, ο λεκτικός πλούτος
δεν το είδες, έτσι δεν είναι;
Ένας χορός στο περιβόλι του Σύμπαντος
βαθιά μάγια, αληθινά, πλέκουν το παραμύθι της νόησης
δέος και απορία, ένα ταξίδι στο άγνωστο
ελευθερία είναι αν πραγματικά με ρωτάς
οι άνθρωποι παραμιλούν, μία αλλόκοτη ενέργεια μαγική
δεν το είδες, έτσι δεν είναι?
Ένας προορισμός, ένα άλμπατρος και μία νεράιδα
ζάρια που ρίχτηκαν πολύ πριν γεννηθούμε
ελευθερία είναι αν πραγματικά με ρωτάς

Στα χρώματα της Νεφέλης, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Μία σαγηνευτική θύελλα ειρμών έρχεται
βαθιά χρώματα ξετυλίγονται μέσα απ'το φως
το βλέμμα εστιάζει και διαχέεται μέσα στη φύση
η Νεφέλη προσπαθεί να προσηλωθεί
Παιγνιώδης γίνεται η απόκριση των ανθρώπων
μέσα στη χειμωνιάτικη πλατεία κυλούν αισθήματα
μία μικρή χωριατοπούλα αναρωτιέται
ανάμεσα στην υπόσταση και στο είδωλο
Κρυμμένη στον κόσμο των αντανακλάσεων
η τέχνη αποτελεί μυστήριο της εποχής της
μία μακρινή ονειροπαγίδα και η αγάπη
τα χρώματα της ονειροπαγίδας ξεδιπλώνουν την άβυσσο
Το είδωλο αναζητάει μία νέα υπόσταση
τα χρώματα ξαφνικά πυκνώνουν
αλλόκοτοι συνδυασμοί στον κόσμο των αντιθέσεων
η Νεφέλη φέρνει νερό από το πηγάδι
Ένα στοιχείο κοσμικό, ένα όμορφο ξωτικό
οι ερωτήσεις υφαίνουν το πέπλο των νοημάτων
είδωλο και υπόσταση γίνονται ένα
σκέψεις καλές και αληθινές περνούν το φίλτρο.

Η αποικία, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Ένα γράμμα με όμορφα χαρακτικά
το μελανοδοχείο και ένα φτερό ακουμπούν δίπλα
Σκέψεις που γέμισαν το χαρτί εκφράζουν τον έρωτα
πράγματα καθημερινά αποτυπώνουν τη δημιουργική σκέψη
δύο καρδιές σκορπίζουν μέσα στις λέξεις
σε μία αγροτική, εκκλησιαστική αποικία
Σκέψεις και πράγματα και ρούχα μέσα στο μακρινό όνειρο
ταξιδεύουν σε ένα πέπλο αισθήσεων και χρωμάτων
το γράμμα σφραγίζεται με βουλοκέρι
χαρά και λύπη, πάθος και θέληση
Η άλλη όψη της αγάπης πλάθει το λόγο
συγκεντρώνονται οι γυναίκες τα απογεύματα
ιδέες και σκέψεις σκιαγραφούν την αποικία
το γράμμα γίνεται αντικείμενο συζήτησης
προσμονή για τη νέα ζωή, τη νέα κοινότητα
Έρωτας χωρίς παρουσία, προσμονή και θέληση
θρησκευτικά σύμβολα μέσα στην άγρια φύση
Θα ταξιδέψει πέρα από βουνά και θάλασσες
το άστρο της πλάσης αγκαλιάζει το γραπτό λόγο
δύο καρδιές μέσα στις νότες γίνονται ένα

Η Άγια Φλόγα, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Κοίταζα τη φωτιά
Άκουγα τους ήχους του ξύλου
Έβλεπα τη φλόγα να πολλαπλασιάζεται
άφηνα το μυαλό μου να ταξιδεύει
ήθελα να σηκωθώ, ήθελα να κάτσω
κοίταζα τη φωτιά
Σκέφτηκα να κάνω ότι δεν έκανα
σκέφτηκα να γράψω σε ένα χαρτί
σκέφτηκα να ανοίξω ένα βιβλίο
σκέφτηκα να φτιάξω ένα δικό μου
Κοίταζα τη φωτιά
είχε το χρώμα του φωτός και της
δύναμης, ένα οικείο χρώμα
μία μακρινή γενναία γλώσσα
Μία ιερή δύναμη
κοίταζα τη φωτιά
έφερα στο μυαλό μου το πυρ
το πυρ του Θεού, το πυρ το Άγιο
Το πυρ της βούλησης, της θρησκείας
κοίταζα τη φωτιά
και ξαφνικά βρέθηκα μέσα
η φωτιά ξεδιπλώθηκε
Οι εικόνες απόκτησαν χρώματα
βρέθηκα σε κάποιο άλλο μέρος
είδα ένα ταξιδιώτη, έναν άγγελο
κοίταζα τη φωτιά.

Μέσα από ένα αστρόπλοιο, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Τα άστρα φωτίζουν τους μύθους της νύχτας
σε ένα ταξίδι μαγείας και φαντασίας
μέσα στα χρώματα του ουρανού, στην αστερόσκονη
ένα μικρό παιδί ανακαλύπτει τον κόσμο
Τα πλάσματα της φύσης ξαπλώνουν δίπλα του
και σιγοτραγουδούν τις μελωδίες του Σύμπαντος
πόσο γλυκιά και φωτεινή γίνεται ξαφνικά η νύχτα
οι ιστορίες των άστρων φαντάζουν σαν κύμα
Κύμα που κατακλύζει τους ταξιδιώτες
κύμα που ταξιδεύει το μαγεμένο αστρόπλοιο
κάποιες καλά κρυμμένες νότες αφήνουν τη χροιά τους
και ξαφνικά το πλοίο γίνεται η πλάση
Τώρα τα άστρα νανουρίζουν το μικρό παιδί
οι μύθοι της πλάσης είναι τα όνειρά του
και σαν νεφέλωμα φαντάζει πια το δωμάτιό του
πέρα από τους γαλαξίες, πέρα από την ύλη
Πέρα από την πλάση, πιο μακριά από τα μάγια
εκεί θέλει να ταξιδέψει το μικρό παιδί
θέλει να φθάσει στον αρχέγονο μύθο
θέλει να λύσει τους γρίφους της Γένεσης!

Αστερόσκονη, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Ένα παιδί που έλεγε πάντα σαγαπώ
μέσα στις σκέψεις του έδινε χρώμα και ομορφιά
δεν είχε σημασία αν ήταν πηγάδι ή άνθρωπος
μία μελωδία χορού ή αστερόσκονη
σημασία είχανε οι στιγμές, το αύριο
Έξαφνα μία νεράιδα συνάντησε το παιδί
θέλησε να του μάθει τη σημασία του καλού Αγώνα
αλήθειες που λέγονται αλλά και αποσιωπούνται
Το παιδί σταμάτησε να λέει πάντα σαγαπώ
έβαλε ένα περιστέρι στη θέση των λέξεων
Ένα περιστέρι λευκό, όμορφο και με μεγάλα φτερά
τι να σήμαινε τώρα το σαγαπώ?
Η νεράιδα έδωσε στο παιδί το περιστέρι
ένα πνεύμα συντροφικό και ευγενικό
το παιδί σταμάτησε να λέει πάντα σαγαπώ
Έξαφνα φοβήθηκε, αναστατώθηκε
πλησίασε τη νεράιδα αλλά δεν του μίλησε
κάτι του έκρυβε, μία μακρινή υπόσχεση
τι να σήμαινε τώρα το σαγαπώ?
Ένα πουλί, ένας αγγελιοφόρος
Το παιδί σταμάτησε να λέει σαγαπώ
και η αστερόσκονη γέμισε το χώρο
Η νεράιδα πέταξε ψηλά, μία μαγική ουρά
οι στίχοι ζωντάνεψαν, το δάσος ζωντάνεψε
η ιστορία ενός μεγάλου παραμυθά
Να υποσχεθείς ότι δεν θα πας ποτέ εκεί
τι να σήμαινε τώρα το σαγαπώ?

Μία νεανική μελωδία, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Μέσα στο πέπλο των αισθήσεων και των ανθρώπων
κοσμοπολίτικες σκέψεις ξεδιπλώνουν τις αισθήσεις
Μέσα από την ανάγκη της Θείας Απλότητας
μέσα από το παιχνίδισμα των σκέψεων
Αναζητώ αινίγματα και γρίφους
σε ένα εργαστήριο παραδοσιακών γλυκών
σκιαγραφείς ιδέες και μύθους
Μέσα από τα χρώματα της πλάσης
μία νέα ενέργεια κρύβεται διάχυτη
ο ορατός και ο αόρατος νους
η σύνθεση και η αποσύνθεση του φωτός
Η γη και οι διαβάτες
οι ταξιδιώτες και οι ναυτικοί
ο βίος και η πολιτεία
Το παραμύθι του κόσμου
αλλόκοτοι έγιναν έξαφνα οι άνθρωποι
Αλλάζουν τα όρια, αλλάζουν οι ήχοι
ο μίτος των ιδεών ήταν παρών
Η άνοιξη γίνεται χείμαρρος ιδανικών
τόποι και αντικείμενα και νέες τεχνοτροπίες
Μία αόρατη παρουσία.

Κοκτέηλ από φράουλες, Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Ένα δροσερό απόγευμα κοντά στην πισίνα
παιχνιδίζουν οι σκέψεις και η αύρα των δύο παιδιών
μία ανάλαφρη διάθεση διαχέεται στην πλάση
δύο κοκτέηλ στέκονται στο τραπέζι
Κοιτάζουν ο ένας τον άλλο και συζητούν
είναι συνεπαρμένοι, τους ομορφαίνει το δειλινό
οι φράουλες κρύβουν γλυκύτητα
είναι εκλεπτυσμένη η αίσθηση μεταξύ τους
Ονειρεύονται, επικοινωνούν, αφήνονται
έξυπνες σκέψεις δείχνουν το μέλλον
Υπάρχει κάτι που να μη φεύγει ποτέ;
Τα δύο παιδιά ησυχάζουν και απορούν
θέλουν την αύρα την παντοτινή
ξεδιπλώνουν τα καλοκαιρινά χρώματα
ένα κοκτέηλ από φράουλες
Τα δύο παιδιά χαμογελούν
φεύγουνε οι στιγμές, αγκαλιάζονται
στη σιγαλιά του δειλινού μαγεύεται ο τόπος
νέες σκέψεις, νέες στιγμές, μία καινούρια αύρα
ένα κοκτέηλ χρωμάτων και γεύσεων
ένα ζεστό καλοκαίρι πάντοτε όμορφο
Φεύγουνε οι στιγμές
Υπάρχει κάτι που να μη φεύγει ποτέ;
Στιγμές που φεύγουν, στιγμές που μένουν.