Η προσωπική μου ιστορία!

Με λένε Μενέλαο και είμαι 41 ετών. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το διαδίκτυο το 2007. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τα κείμενά μου από τότε και γνωρίζουν τις επιχειρηματικές προσπάθειες του παρελθόντος διατηρούν ακόμα την κρυφή ελπίδα, όσοι από αυτούς ενδιαφέρονται, να δουν σήμερα όλες αυτές τις ιδέες ζωντανές πέραν των λαθών. Από την πρώτη ημέρα της δράσης μου υπήρξαν παραδείγματα που με συγκλόνισαν, Disneyland, Hollywood, Τέχνη και Επιστήμη, διαδίκτυο, Google, κβαντική φυσική και άλλα πολλά... Μεγάλα καπέλα που δικαιολογούνται όχι αυτολεξεί, αλλά από τις βλέψεις και τα όνειρά μου ως φοιτητής ΜΒΑ…

 

Έχει αποδειχθεί πως όχι μόνο οι δημιουργικές βιομηχανίες, δηλαδή όλες οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στα δημιουργικά επαγγέλματα, επιδοκιμάζουν το όνειρο και τη φιλοδοξία και μάλιστα αποτελεί πραγματικότητα από καταβολής κόσμου. Το Χόλυγουντ δεν είναι ένα σημείο στο χάρτη αλλά μία κατάσταση στο μυαλό που υπάρχει οπουδήποτε οι άνθρωποι ονειρεύονται. Καλώς ήρθατε στο Χόλυγουντ που ποτέ δεν ήταν και πάντα θα είναι, είναι οι σχολιασμοί της ίδιας της εταιρείας του Disney στο παρελθόν. Στα παραπάνω ως Μενέλαος ξεκίνησα σπουδάζοντας αλλά και μέσω της δημιουργικής γραφής. Πλέον όμως και ως αναγνώστης εκπαιδευτικών βιβλίων έρχομαι αντιμέτωπος με την αλήθεια. Δεν αφορά απλά το αν ένας καλλιτέχνης, ένας σεναριογράφος μετακομίζει στο Χόλυγουντ (σήμερα αποτελεί το θέμα ενός ταξιδιού 2 εβδομάδων) αλλά το κατά πόσον ποσοτικοποιεί αβεβαιότητες και συγκρίνει ρίσκα που καθορίζουν τον τρόπο που λειτουργεί στην καθημερινότητά του. Πχ μέσα από το βιογραφικό ενός δικηγόρου σε ένα βιβλίο για σενάρια, αντίκρυσα έναν επιστήμονα που όταν πλέον ανακάλυψε πως ίσως, το ταλέντο του βρισκόταν στην Τέχνη, έπρεπε να κάνει μία πολύ σοβαρή συζήτηση με την γυναίκα του που θα καθόριζε το κατά πόσο θα τον υποστήριζε στη μετακόμισή του στην Καλιφόρνια. Πρόκειται καθαρά για απόφαση ζωής και όχι Τέχνης.

 

Έτσι θυμήθηκα τα λόγια ενός συμφοιτητή μου στα μαθήματα σεναριογραφίας στο Jacob Krueger Studio. Για μία ταινία γύρω από το ποιους αγαπάς, ποιους ψάχνεις να βρεις και τι ρίσκα παίρνεις, ο δάσκαλος περιέγραψε γύρω από αυτή το ζήτημα του συμβιβασμού. Και το ερώτημα που τίθεται, με ή χωρίς συμβιβασμό είναι το εξής: Μπορώ; Και με ποια κριτήρια; Το θέμα εδώ δεν είναι απλά το Χόλυγουντ. Ταινίες όπως ο Τιτανικός και το Άβαταρ παίχτηκαν και στις 6 ηπείρους και όχι μόνο αυτές! Η έρευνα για τέτοια ακριβώς διεθνή δίκτυα σήμερα έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό βιβλιογραφική αλλά και διαδικτυακή ώστε άτομα με διαφορετικό γεωγραφικό προσανατολισμό να μπορούν να ανταπεξέλθουν. Έτσι αποκτούμε σήμερα την εμπειρία του δημιουργικού οικοσυστήματος. Όπως ανέφερα και παραπάνω όμως, αυτή η εμπειρία στον 21ο αιώνα έχει αποτελέσει έριδα παρεξηγήσεων, καλών και κακών παρεξηγήσεων, μιας και δεν σταματάει εκεί. Ας ανοίξουμε μία παρένθεση και ας την κλείσουμε αργότερα, αρκεί αυτή η πόρτα να κλείσει οριστικά. Βιώματα και εμπειρίες. Ο Μπαμπινιώτης αναφέρει στον ορισμό την προσωπική εμπειρία και τονίζω το οποιαδήποτε, που δεν είναι απλά εμπειρία αλλά επιδρά στη ζωή του ανθρώπου. Το βικιλεξικό, το λεξικό της Βικιπαίδειας δηλαδή, διευκρινίζει. Θρησκεία, συλλογικότητα, ένταση, βαθιά γνώση θετική ή αρνητική, τραυματικά βιώματα αλλά και όλα όσα ζούμε και μαθαίνουμε μέσα από τη δουλειά μας, αποτελούν βιώματα και εμπειρίες. Εγώ θα γίνω ακόμα πιο χειροπιαστός. Σύμφωνά με τα παραπάνω ο δικός μου ορισμός λέει πως τα βιώματα και οι εμπειρίες, αποδεικνύονται από όλα τα παράγωγα του τρίπτυχου: έχω σχέση, έχω φίλους, έχω δουλειά. Και αν δεν έχω, μπορώ να εξελιχθώ ώστε να αποκτήσω. 

 

Ευτυχώς ή δυστυχώς και θα τονίσω στη συνέχεια γιατί ευτυχώς, η μετάβαση αποκλειστικά από τον 20ο αιώνα στον 21ο, ως προς τις προηγούμενες και επόμενες γενιές, έχει δημιουργήσει ανακολουθία ως προς το παλιό ρεύμα. Κάποιοι επιμένουν αποκλειστικά και μιλάω για αποκλειστικότητα εδώ, να μιλούν για τη φιλοσοφία του γεροψαρά, τα πολιτικά αλλά και μη πολιτικά πεζοδρόμια αλλά και το street smartness. Δεν θέλω να αλλάξω τον κόσμο. Εάν όμως σήμερα οι νέοι που έχουν τη μαγιά διανύσουν μία απόσταση, τα παραπάνω παραδείγματα έρχεται η στιγμή που δεν θα αποτελούν πλεονέκτημα για όλους. Δεν θα γίνουμε όλοι Τζον Ράμπο… Γνώρισα και έζησα την άνοδο των κοινωνικών δικτύων από το 07, χάρηκα αλλά και απογοητεύτηκα. Έχω αποκτήσει ένα καλειδοσκόπιο γνώσεων, δηλαδή μικρές και διαφορετικές γνώσεις, γύρω από τους κβαντικούς υπολογιστές και την τεχνητή νοημοσύνη. Από τα μαθητικά μου χρόνια, είχα έντονη τη θρησκεία μέσα μου, καταχρηστικά ορισμένες φορές αλλά και το ενδιαφέρον μου για το Σύμπαν και τη δημιουργία του κόσμου, τα οποία σήμερα μελετάει η Θεωρητική Φυσική. Σπούδασα, έκανα πρακτικές, άνοιξα εταιρεία και δεν δημιούργησα μία εσφαλμένη πρώτη ύλη γνώσεων και δημιουργίας, ούτε και στα διαδικτυακά μου ημερολόγια. Ξέρω πλέον σήμερα πως δεν μπορείς να δημιουργήσεις εκ του μη όντος και πως οι πρώτες 1 εκατομμύριο λέξεις είναι πρακτική. Το τελευταίο δεν ισχύει μόνο για συγγραφείς. Στα παραπάνω θέματα δημιουργήθηκαν και συνεχίζουν να δημιουργούνται εντάσεις, επίσης έντονος ρυθμός, αντιφάσεις, διαφωνίες αλλά και λεπτά θέματα. Ο Ζάκερμπεργκ λέει πως την πλειονότητα των πραγμάτων την έχει μάθει από τους ανθρώπους με τους οποίους κάθε μέρα κάνει τη δουλειά του. Εγώ από την άλλη, ίσως, κληθώ να αντιμετωπίσω στο μέλλον απομακρυσμένες ομάδες, τις οποίες γνωρίζω σχετικά μέσα από την εμπειρία μου με τα βιβλία στο παγκόσμιο ίντερνετ, remote work. Και ας μην ξεχνάμε πως βαθιά γνώση ως αίτιο βιωμάτων σύμφωνα με το βικιλεξικό, είναι και οι κατακτήσεις στους κβαντικούς υπολογιστές, την τεχνητή νοημοσύνη, η κατακόρυφη άνοδος της οικονομίας της γνώσης. 

 

Χρησιμοποίησα όμως την έκφραση ευτυχώς ή δυστυχώς στα παραδείγματα βιωμάτων και εμπειριών, για να τονίσω τη μεροληψία πολλών ως προς το ότι εμπειρία και βίωμα «είναι αυτό που λέω μόνο εγώ». Δυστυχώς γιατί αφορά τον τρόπο που λειτουργούν και είναι πολύ λεπτό το θέμα της αλλαγής του, αν υφίσταται. Ευτυχώς γιατί αν δεν κολλήσεις, θα ερωτευτείς, θα κάνεις φίλους, θα αγαπήσεις, ίσως να γνωρίσεις και τον κόσμο καλύτερα. Πρέπει όμως να ξέρουμε για τι μιλάμε… Κλείνει εδώ η παρένθεση και επανερχόμαστε σύμφωνα με την παρένθεση στο θέμα του Jacob. Ποιους αγαπάς, ποιους ψάχνεις να βρεις και τι ρίσκα παίρνεις… Φόντο σε όλο αυτό τα όνειρα που έκανα ως Μενέλαος, η πόλη των αγγέλων δηλαδή το Χόλυγουντ, οι άπλετες γνώσεις και η δημιουργικότητα. Η σύμβουλός μου στην Αμερική, οι καθηγητές μου, τα βιβλία που έχω διαβάσει, οι άνθρωποι που γνώρισα στο ίντερνετ, επιτέλους επιδοκιμάζουν στην πλειονότητά τους τη φιλοσοφία κάποιων εκφράσεων κλειδιών. Χόλυγουντ, διάσημοι συγγραφείς, η κατάκτηση της γνώσης, το πως θα διαχειριστώ το καράβι της ζωής μου, το ρίσκο, η αβεβαιότητα, το ότι κάποια πράγματα τα ορίζουμε εμείς και κάποια άλλα όχι, πρόκειται για παραδείγματα που δεν είναι ανάγκη να ανακαλυφθούν εδώ και τώρα. Σίγουρα όμως αυτά γράφουν τα βιβλία που αγοράζω, έτσι δημιούργησα τις ιστοσελίδες μου, έτσι εκπαιδεύτηκα, έτσι ονειρεύτηκα, έτσι άκουσα κάποιες φωνές να μου μιλάνε. Disneyland, Χόλυγουντ, Google, Amazon, παράλληλοι κόσμοι, τεχνητή νοημοσύνη, τα αγαπημένα μου φαντάσματα με άλλα λόγια… 

 

Οι βαθιές γνώσεις, τα βιώματα και οι εμπειρίες δεν είναι κακό να επενδύουν στην παραγωγικότητα, την ομορφιά και τη γνώση που αποκτά ο άνθρωπος να κάνει τον κόσμο του καλύτερο. Επαγγελματικά και δημιουργικά βιώματα κάνουν έναν άνθρωπο να βγάζει χρήματα, άρα να γίνεται πιο κοινωνικός, θα βγει περισσότερο, άρα αύριο μεθαύριο να κάνει και ταξίδια και να γνωρίσει τον κόσμο. Δεν ξέρω όμως αν θα επιβεβαιωθώ ή θα διαψευσθώ ως προς τις λοιπές λεπτές ισορροπίες στα από πάνω, μιας και πρόκειται ακριβώς για αυτό που λένε οι λέξεις, λεπτές ισορροπίες αλλά και δικαιώματα ως προς το παλιό που φεύγει και το νέο που έρχεται. Σίγουρα όμως τα βιώματα και οι εμπειρίες που έχω ως Μενέλαος, με κάνουν ήδη να σκιαγραφώ τα βήματα που θα ακολουθήσω πρώτα απ’ όλα για να κάνω τον κόσμο μου καλύτερο, το δικό μου κόσμο και όχι τη γνώμη των άλλων για μένα. Δεν πέτυχα πράγματα εκ του μη όντος, ξεκίνησα όμως από έναν ανελέητο ανταγωνισμό αλλά και κυνήγι ιδεών, πρωτότυπων, ωραίων αλλά και με πειραματικό χαρακτήρα, έως ότου από τα παλιά προκύψουν τα καινούρια. Και έως ότου ξεχαστούν στη λήθη όλοι όσοι μου δημιούργησαν πρόβλημα, αν και φτιάχνουν κεφάλι όμως ακόμα και σήμερα… Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αυτό σημαίνει πως είμαι το ζωντανό παράδειγμα πως πλέον, αν και καθένας έχει από μία άποψη, οι πόρτες και τα πατήματα κλείνουν. Το καλειδοσκόπιο μεγαλώνει και ας ξεκινήσουμε όλοι μαζί για νέες κορυφές. Κορυφές που θα θυμίζουν σε μένα τουλάχιστον την απαρχή των Blogs, σαν σήμερα!

Η Χαμένη Ατλαντίδα: Ιστορία ή Μύθος;

Οι γονείς μου με τα δικά μου μάτια!

Ένα ταξίδι ζωής, ο καθρέφτης των γονιών στο παιδί τους!

Στα παιδικά μου χρόνια έζησα την προστασία, την αγάπη, χρόνο πολύ με τις γιαγιάδες και θείες μου μετά τον παιδικό σταθμό ή το δημοτικό, έντονο το στοιχείο της θρησκείας μέσα μου που είχαν ως αποτέλεσμα την ευρύτερη θαλπωρή που με τόνωνε παράλληλα στο να τα πηγαίνω καλά με τα γράμματα. Ως παιδί που είχε αρρωστήσει ουκ ολίγες φορές θυμάμαι ατελείωτα παιχνίδια με τον πατέρα μου, χαρτιά με μάρκες. Θυμάμαι επίσης μπάλα στην παραλία το καλοκαίρι όπως επίσης και το κάλεσμα της αγαπημένης μου θείας στο σπίτι για να κοιμηθεί όταν οι γονείς μου έλειπαν. Μπορώ να πω πως μεγάλωσα χωρίς την παραμικρή τραυματική μνήμη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα συναισθήματα όπως ενθουσιασμός, χαρά, ζήλος, διαχυτικότητα. Τότε ο χρόνος ήταν άχρονος. Καλοκαιρινός κινηματογράφος, πάρτι γενεθλίων στο Μαραθώνα και φαγητά που είχαν κάποιο σχήμα, όπως κλόουν, κολοκύθες με καρφωμένα καλαμάκια με κεφτέδες, μπορώ να πω αφοσίωση στο να περνάμε καλά. Με εμπειρίες που έχουν αποτυπωθεί και σε φωτογραφικό άλμπουμ, θυμάμαι τις στιγμές διασκέδασης δίπλα στα χριστουγεννιάτικα δέντρα των ξενοδοχείων, ξανά τα επιτραπέζια παιχνίδια και τη διασκέδαση και φυσικά το μύθο του Άη Βασίλη. Ειδικά σε αυτό το τελευταίο, κανείς μας δεν ήξερε τότε, ο μπαμπάς έβγαινε και χτυπούσε και ένα καμπανάκι στο μπαλκόνι όταν έβλεπα τα δώρα στο δέντρο και ξανακρυβόταν πριν τον ανακαλύψω! Αγάπη, 3 μήνες εξοχή το καλοκαίρι, που έχουν σημασία για τον ευαίσθητο κόσμο ενός παιδιού στις επιδόσεις του στα μαθήματα.

Στην εφηβεία και το λύκειο κυριάρχησε η μαγική σκέψη και αργότερα το ενδιαφέρον μου για τα Μαθηματικά. Οι γονείς μου πάντα εκεί, σιωπηλοί υποστηρικτές χωρίς ποτέ να μου επιβάλλουν τι να κάνω. Πέρασα επίσης όμορφα όταν εκείνη την περίοδο είχαμε ανακαλύψει με φίλους εστιατόρια με αρχιτεκτονική σπιτιού. Περνώντας από το ιδιωτικό  στο δημόσιο σχολείο και ζώντας έντονα ακόμα και την εμπειρία μου στα Αγγλικά, αισθάνθηκα ότι πήρα δύναμη πάνω μου, κάτι το οποίο έκανε τους γονείς μου περισσότερο να ακούν τι κάνει ο γιος τους, παρά να κατευθύνουν. Ήταν η περίοδος που με ένα βραβείο στη Μαθηματική Εταιρεία αποφάσισα ξεκάθαρα πως ήθελα να σπουδάσω. Οι γονείς μου είχαν την ιδιαιτερότητα να πηγαίνουν σε πολλά μέρη με το αμάξι, έτσι με φίλους θυμάμαι ποικίλες εκδρομές και καλοκαιρινές διακοπές στην Πάλτση παλαιότερα, στο Μέτσοβο, στο Αίγιο αλλά και εξορμήσεις σε πολλά άλλα μέρη. Τόσο στο δημοτικό όσο και στα εφηβικά μου χρόνια είχα έντονο το στοιχείο της δράσης μέσα μου. Δυναμιτάκια γουρούνες, περιπέτειες, μπάσκετ, όλα με το αόρατο χέρι των γονιών. Στην αγάπη και στις πρώτες εξορμήσεις μου στον κόσμο, είχε προστεθεί το στοιχείο της αυτονομίας στη σκέψη. Μπορώ να πω πως το στοιχείο της επανάστασης του εφήβου, το πέρασα λίγο πιο ακαριαία, όχι με τόσο μεγάλη διάρκεια. Ίσως γιατί είχα συνηθίσει σε άλλα δεδομένα στο σπίτι, λιγότερο υπαρξιακά και με μεγαλύτερη ελευθερία. Χωρίς να τους λέω πάντοτε τι κάνω και πως σκέφτομαι φρόντιζα να είμαι πολλά υποσχόμενος στο αντικείμενο των θετικών επιστημών. Στην εφηβεία και το λύκειο ειδικότερα, υπήρξε έντονο το στοιχείο της επιδοκιμασίας, από πολλές πλευρές μπορώ να πω. Ίσως γιατί ο εξωτερικός κόσμος είναι πάντα αντανάκλαση του εσωτερικού. Πως λοιπόν θα μπορούσαν οι γονείς μου να με διαμορφώσουν χωρίς αγάπη, ιδιωτικούς δασκάλους, μικρές μπορώ να πω επεμβάσεις, χαρτζιλίκι αλλά και ψυχαγωγία; Πολύ τάβλι, 21, 31, Mastermind με τον μπαμπά και εκτενείς διακοπές τα καλοκαίρια. Μία περίοδος που σημασία δεν είχαν τα χρήματα αλλά η ψυχική και σωματική υγεία.

Στο πανεπιστήμιο θυμάμαι το σχολιασμό της μητέρας μου σε κάποιο τραπέζι, που έλεγε ότι θέλουμε να μάθουμε στο παιδί μας να στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις και όχι να κατευθύνεται από τους γονείς. Είναι η σκέψη που ακόμα και σήμερα έχουν κάνει τον πατέρα μου και εμένα να λέμε πως οι γονείς είναι πραγματικά ευτυχισμένοι όταν το παιδί τους μπορεί να προχωράει χωρίς να χρειάζεται τη δική τους βοήθεια, αυτό ξεκινάει από την ψυχολογία της σκέψης αλλά σίγουρα δεν μαθαίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Θυμάμαι τις συμβουλές του πατέρα μου, που έφθασα να ασχοληθώ με τα καλλιτεχνικά και τη δημιουργική γραφή, πολύ αργότερα, για να αναγνωρίσω ακόμα και ως πρώτη γεύση. Πως σημασία έχει να σπουδάζεις και όχι οι βαθμοί και να μην στέκομαι στο κατά πόσο το γνωστικό αντικείμενο ενός πτυχίου ταυτίζεται απόλυτα με μία δουλειά. Πως όταν θα αρχίσω να ανοίγω τα φτερά μου θα πρέπει να είμαι πλατύς. Με άλλα λόγια και οι δύο γονείς προσπαθούσαν να συγκεντρώσουν την προσοχή μου στις πλασματικές ανησυχίες μου για το μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει πως στις καθημερινές μας προτεραιότητες δεν παίρνω ακόμα και σήμερα επιβεβαίωση, αγάπη και συχνές εκδηλώσεις του ενδιαφέροντός τους.

Στον στρατό μπορώ να πω ότι έζησα σε παράλληλους κόσμους. Ένας αυτός του στρατοπέδου και ένας αυτός της διαμονής μου στα ξενοδοχεία. Με πυκνές συχνές επισκέψεις των δικών μου τόσο στον Πύργο όσο και στο Στεφανοβίκειο στο Βόλο, μετά το κέντρο νεοσύλλεκτων στην Κόρινθο, χαίρομαι γιατί πραγματικά πέρασα όμορφα αν και το πρώτο στρατόπεδο που ανέφερα ήταν μαύρο όπως λένε οι φαντάροι. Μπορώ να πω πως το κυρίαρχο μήνυμα από τα πρώτα μου χρόνια ως ενήλικας ήταν οι συχνές εναλλαγές χώρων και παραστάσεων, έκθεση σε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Στο πως μιλάει ένας μάνατζερ στην εταιρεία που δούλευε ο μπαμπάς, πρακτικές, ποικίλες ταυτότητες ανθρώπων γύρω μου, μα πάνω απ’ όλα να μου λένε πως πρέπει να έχω στόχους και όνειρα, ακόμα και αν εγώ τότε τα οριοθετούσα.

Στα μετέπειτα χρόνια και μετά τις πρώτες επαγγελματικές μου προσπάθειες στις οποίες δεν γλύτωσα ούτε τα λάθη ούτε το να εμπιστευτώ λάθος ανθρώπους, παραγνωρίζοντας όπως πολλοί λένε σήμερα πως ο έξω κόσμος δεν είναι όπως το σπίτι μας, είχε σημασία τόσο για τους γονείς όσο και για το παιδί, να ανοίξει αυτό τα δικά του φτερά ακόμα και αν το τίμημα δεν είναι πάντα ευχάριστο. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο αυτό θυμάμαι ακόμα τα λόγια της μητέρας μου στις καλοκαιρινές διακοπές στη Μονεμβασιά, πως πρέπει να μετεκπαιδευτώ, με ουκ ολίγα σεμινάρια. Ήταν η αιτία για να ξεκινήσει για μένα μία περίοδος αναγέννησης. Η περίοδος που μάθαινα να δημιουργώ και η οποία με βρήκε στο σαλόνι μας με ποικίλες συζητήσεις, αναγνώσεις κειμένων αλλά και ανακοινώσεις πρωτοβουλιών, σεναριογραφία, δημιουργική γραφή, τα συζητούσα όλα με τους δικούς μου. Εκείνη μάλιστα την περίοδο, έβλεπα ότι οι πρωτοβουλίες μου αυτές με ηρεμούσαν και αυτό είναι κάτι που πρέπει να σκεφτώ όχι μόνο για το παρόν αλλά και για το μέλλον.

Τώρα που μεγάλωσα έμαθα από πρώτο χέρι με βάση τη σχέση μου με τους γονείς μου πως όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Να μην σας πω άλλο ένα απόφθεγμα από αυτά που μου στέλνει η μαμά στο κινητό; Αν δεν σου αρέσει αυτό που παίρνεις άλλαξε αυτό που δίνεις. Είναι κάτι που δεν αφορά μόνο το δούναι και λαβείν με τον οποιοδήποτε, αλλά και την αντίληψή μας για αυτό, το νόημα, την ερμηνεία. Ειδικότερα, την προσοχή σε νοήματα και ερμηνείες όταν γράφω την έχω δεχτεί ουκ ολίγες φορές ως συμβουλή από τη μαμά. Προσπαθούν να μου μάθουν τη διαφορά των ανθρώπων γύρω μου. Πως ανεξάρτητα από αυτούς που απλά λέμε φίλους ή συνεργάτες, δεν σε πλησιάζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν θα ακούσεις από όλους τα ίδια. Κάποιοι το κάνουν για δημόσιες σχέσεις, σε κάποιους αρέσει και από τις δύο πλευρές το γλείψιμο σε εβδομαδιαία βάση που σημαίνει πως ο ναρκισσισμός βλάπτει απ’ όπου και αν προέρχεται και είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να σου δώσουν συμβουλή με την έννοια του να διορθώσεις κάτι. Δεν τους ενδιαφέρεις για αυτό. Μέχρι τώρα αν και έχω ακούσει και από τους δύο σε διάφορες συζητήσεις με αρμόδιους, πως έχω κάνει πολλά ως προς τα θέματα ενός βιογραφικού,  θυμάμαι επίσης τα λόγια της μητέρας μου σε αυτό, πως σημασία δεν έχει μόνο η μαθηματική λογική αλλά και οι απαιτήσεις μου, που με κάνουν να λέω για αυτά που θέλω πως έχω δρόμο μπροστά μου.

Πώς λοιπόν από τα παλιά προκύπτουν τα καινούρια; Ποιο είναι το βέλος του χρόνου; Αυτό έχει να κάνει με το απόφθεγμα που ανέφερα, τώρα όμως χωρίς περαιτέρω ερμηνεία. Αν δεν σου αρέσει αυτό που παίρνεις, άλλαξε αυτό που δίνεις…

Βιβλιοπαρουσίαση στο περιοδικό Κλεψύδρα, "Στην άκρη του βράχου" της Αλκυόνης Παπαδάκη

Συντάκτης: Μενέλαος Γκίκας
Το μυθιστόρημα της Αλκυόνης Παπαδάκη «Στην άκρη του βράχου» είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που άγγιξαν την ψυχή της συγγραφέως παρουσιασμένο με λυρικό και ποιητικό τρόπο. Ο βράχος συμβολίζει το άκρο στο οποίο πολλοί άνθρωποι φτάνουν στο ταξίδι τους και είτε καταφέρνουν να σωθούν, ανακαλύπτοντας το δρόμο της επιστροφής, είτε κατακρημνίζονται. Ένα σημείο με παγωνιά, φόβο αλλά και θλίψη, στο οποίο για να ζεσταθούμε καίμε τα κουρέλια που απέμειναν από τα όνειρά μας. Όνειρα που ενίοτε προδίδουν τον άνθρωπο. Η ιστορία προοδευτικά αναφέρεται σε χαρακτήρες οι οποίοι αγνοούν πως η καλή αρχή και οι πρώτες εντυπώσεις δεν είναι αρκετά, και έτσι νοιώθουν συνεχώς προδομένοι. Τα όνειρα είναι ωραία μέχρι να αποκτήσουν υπόσταση και να αρχίσουν να επαναλαμβάνονται. Έτσι, παρακολουθούμε χαρακτήρες οι οποίοι φτάνουν στα άκρα, χαρακτήρες αδύναμους, που νομίζουν πως ο Θεός και ο παράδεισος μπορούν «άνευ όρων» να μας υπερασπίζονται. Θυμός, αλητεία, απειρία, εκρήξεις, προδοσία είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους ήρωες του μυθιστορήματος.
Κατά την εξέλιξη του έργου και με αποκορύφωμα τη δολοφονία ενός αλκοολικού, ανίκανου και βίαιου πατέρα από τον ίδιο του το γιο, γίνεται αντιληπτή η μεταφορά της συγγραφέως με το βράχο. Ο Στρατής μπαίνει φυλακή - αγνοώντας την επιθυμία της μητέρας του, της Σμαράγδας, να αναλάβει η ίδια την ευθύνη για το περιστατικό και για τις απειλές του πατέρα - αλλά μέσα στη φυλακή καταφέρνει πραγματικά να μεταμορφωθεί. Με τη βοήθεια μιας φοιτήτριας εγκληματολογίας που τον επισκέπτεται στη φυλακή και που καταφέρνει ν’ αγγίξει τον ψυχικό του κόσμο, ο Στρατής σιγά σιγά αλλάζει. Αγαπώντας από μικρός το γραπτό λόγο, εισέρχεται μεταξύ των πρώτων στη Φιλοσοφική και αποφοιτά λίγο μετά την αποφυλάκισή του, χωρίς όμως να θέλει ν’ ακολουθήσει τον δρόμο των σπουδών του το σίγουρο είναι πως διεύρυνε τους ορίζοντες και το μυαλό του. Κάμποσο διάστημα μετά την αποφυλάκισή του, ευρισκόμενος στην Θεσσαλονίκη, αποφασίζει να γίνει μελισσουργός. Εκεί γνωρίζει μία κοπέλα, τη Θάλεια, και εντέλει κάνει οικογένεια. Ενθυμούμενος πάντοτε την καλοσύνη της Σμαράγδας και την αγάπη της για το νοικοκυριό, καταφέρνει στην άκρη του βράχου να ανακαλύψει ένα μονοπάτι και να σωθεί. Αποδεικνύεται, τελικά, πως αν και τα βιβλία δεν «κάνουν» πάντα τον άνθρωπο, κάποιες φορές τον «κάνουν».

Με αφορμή τη Γραμματική της Φαντασίας, Τζάνι Ροντάρι, Από τις Εκδόσεις Έαρ!

Με αφορμή τη Γραμματική της Φαντασίας του Τζάνι Ροντάρι ο οποίος το 1970 βραβεύθηκε με βραβείο Άντερσεν, η μεγαλύτερη διάκριση διεθνώς για συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας. Αν και εργάστηκε πολλά χρόνια ως δάσκαλος, το βιβλίο είναι χρήσιμο ως παιδαγωγικό εργαλείο, ως νόρμα μέσα από την οποία εξηγούνται πολλά πράγματα στη φανταστική λογοτεχνία αλλά και για μελλοντικούς ομότεχνους...!

Συχνά στο σχολείο τα παιδιά καλούνται να επινοήσουν και να γράψουν δικές τους ιστορίες. Για να γράψεις όμως μια ιστορία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βοηθήσουμε τα παιδιά να το καταφέρουν.

O Τζάνι Ροντάρι είναι γνωστός συγγραφέας παιδικών βιβλίων και έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες ενώ τα βιβλία του έχουν αγαπηθεί από εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Ανάμεσα στα βιβλία που έχει γράψει είναι και το κλασικό βιβλίο «Γραμματική της Φαντασίας». Ένα βιβλίο που βοηθά τα παιδιά να ενεργοποιήσουν τη φαντασία τους, να επινοήσουν τις δικές τους ιστορίες, να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και αν το θελήσουν κάποτε να γίνουν κι αυτοί σπουδαίοι συγγραφείς. Ένα βιβλίο χρήσιμο που δεν πρέπει να λείπει από τις βιβλιοθήκες των σχολείων ή των σπιτιών μας.

Μερικές τεχνικές, σύμφωνα πάντα με τον συγγραφέα, είναι οι πιο κάτω:

Η πέτρα στη λίμνη

Όταν ρίξουμε μια πέτρα σε μια λίμνη δημιουργούνται ομόκεντροι κύκλοι που κινούνται και εμπλέκουν στην κίνησή τους το νούφαρο, τη βαρκούλα κλπ. Με τον ίδιο τρόπο όταν δώσουμε μια λέξη στα παιδιά, η λέξη αυτή ενεργοποιεί στο μυαλό τους ήχους, εικόνες, σημασίες και όνειρα.

Π.χ. δίνουμε τη λέξη « βαρκάδα» και τους ζητούμε να μας βρουν:

α) λέξεις που αρχίζουν από «β» αλλά δε συνεχίζουν με «α», όπως βέλος, βλέμμα.

β) λέξεις που αρχίζουν από «βα», όπως βάτραχος, βασίλισσα.

γ) λέξεις που ομοιοκαταληκτούν με το –αδα, όπως πορτοκαλάδα, βυσσινάδα.

Η κοκκινοσκουφίτσα σε ελικόπτερο

Δίνουμε στους μαθητές ή στα παιδιά μας ορισμένες λέξεις με τις οποίες πρέπει να επινοήσουν μια ιστορία.

Πέντε λέξεις, για παράδειγμα, είναι στη σειρά και υποβάλλουν την ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας: κοριτσάκι, δάσος, λουλούδια, λύκος, γιαγιά. Η έκτη σπάει τη σειρά: για παράδειγμα «ελικόπτερο».

Άλλο παράδειγμα είναι αυτό με την ιστορία του Τζακ και της φασολιάς: αγόρι, αγελάδα, φασόλια, γίγαντας, κότα, και η έκτη που σπάει τη σειρά : π.χ. «υπολογιστής»

Το φανταστικό διώνυμο.

Διαλέγουμε (π.χ. με κλήρο) δύο διαφορετικές λέξεις (κατά προτίμηση ουσιαστικά) από ένα κείμενο που διαβάσαμε. Ξεχνάμε καθετί που τα συνέδεε με την ιστορία και επιχειρούμε να τα συνδέσουμε με έναν νέο τρόπο, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα βγαίνει αλλόκοτο.

Π.χ. τις λέξεις «γάτα» «ψυγείο»

Για να δημιουργήσουμε μια σχέση ανάμεσα στις δύο λέξεις τις συνδέουμε με μια πρόθεση, ένα άρθρο ή ένα επίρρημα.

Η γάτα με το ψυγείο/το ψυγείο της γάτας/η γάτα πάνω στο ψυγείο

Με αυτό τον τρόπο δημιουργούμε διάφορες εικόνες στο μυαλό του παιδιού για να μπορέσει να φτιάξει μια φανταστική ιστορία.

Τι θα συνέβαινε αν…

Διαλέγουμε δύο ουσιαστικά και φτιάχνουμε με αυτά μια ερώτηση και έπειτα τα παιδιά γράφουν μια ιστορία, για παράδειγμα:

Ελέφαντας-αλεύρι

Π.χ. Τι θα συνέβαινε αν ένας ελέφαντας σας χτυπούσε την πόρτα και σας ζητούσε αλεύρι;

Παραμύθια από την ανάποδη

Διαβάζουμε στα παιδιά διάφορα κλασικά παραμύθια όπως τη Χιονάτη και τους εφτά νάνους, την Κοκκινοσκουφίτσα και ύστερα αλλάζουμε τον χαρακτήρα των ηρώων.

Π.χ. Η Χιονάτη είναι κακιά και η μητριά της καλή…

Ο Φράνκο Πασατόρε βάζει τα «Χαρτιά» του στα Παραμύθια

Δίνουμε στα παιδιά τρία αντικείμενα (όχι λέξεις), άσχετα μεταξύ τους: ένα βάζο, μια φούστα, ένα μπαλόνι και τους ζητούμε να σκεφτούν και να γράψουν μια ιστορία.

Ο λόγος που δίνουμε στα παιδιά αντικείμενα αντί λέξεις είναι γιατί μπορούν να τα κοιτάξουν, να τα χρησιμοποιήσουν και να ενεργοποιήσουν ευκολότερα τη φαντασία τους παρά με τις απλές λέξεις.

Ιστορίες για να γελάμε

Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να γράψουν αστείες ιστορίες δίνουμε προτάσεις που εμπεριέχουν κάποιο λάθος.

Για παράδειγμα η μαμά μαγειρεύει το φαγητό με το καλώδιο της τηλεόρασης. Θέλει να πάει στη δουλειά της με την ομπρέλα.

Τα παλιά παιχνίδια

Δίνουμε στα παιδιά εφημερίδες και κόβουν τίτλους ειδήσεων. Έπειτα τους βάζουμε σ’ ένα κουτί και τις ανακατεύουμε. Έτσι θα προκύψουν παράλογες, αστείες ειδήσεις.

Το γυάλινο ανθρωπάκι

Βρίσκουμε μαζί με τα παιδιά τα χαρακτηριστικά που έχει το γυαλί: Διάφανο, εύθραυστο, μπορεί να κοπείς με αυτό κτλ. Χρησιμοποιώντας αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να γράψουν μια ιστορία για το γυάλινο ανθρωπάκι. Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να γράψουν για ένα ξύλινο ανθρωπάκι κτλ.

Πηγή: https://ear-books.com/grammatiki-tis-fantasias/

Συλλαβίζοντας την Ευτυχία, Bee Season, Διήγηση

Με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Ζιλιέτ Μπινός

Το Συλλαβίζοντας την Ευτυχία της Myla Goldberg είναι «το πρώτο της μυθιστόρημα στο οποίο η πουριτανική μικροαστική οικογενειακή ζωή γίνεται πρόσφορο έδαφος για κοσμικά ερωτήματα», κριτική από τους Los Angeles Times. «Η αναζήτηση για τον τέλειο κόσμο, για το όραμα του Θεού, λάμπει μέσα από κάθε σελίδα αυτού του υπέροχου βιβλίου, που είναι πλημμυρισμένο τόσο πολύ από συμπόνια και οίκτο για τους γεμάτους ελαττώματα ήρωές του που βρίσκονται σε αναζήτηση… Η Myla Goldberg είναι μία συγγραφέας με σπάνιο ταλέντο.» The Times – Picayune. Δύο κριτικές για το Συλλαβίζοντας την Ευτυχία που συμβαδίζουν  με το απόφθεγμα του Αβραάμ Αμπουλάφια, του βασικότερου εκπροσώπου του Εβραϊκού μυστικισμού και της εκστατικής Kαμπάλα, που είπε ότι «ο κόσμος των γραμμάτων είναι ο αληθινός κόσμος της μακαριότητας». (1240-1292) Παρόλα αυτά το βιβλίο στην πορεία του αποκτάει δραματική εξέλιξη η οποία γεννάει ερωτήματα για τον τίτλο του, συλλαβίζοντας την ευτυχία. Το Συλλαβίζοντας την Ευτυχία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τους Richard Gere, Juliette Binoche. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ο Σαούλ Νάουμαν είναι πρωτοψάλτης στην Εβραϊκή συναγωγή και είναι παντρεμένος με τη Μίριαμ, η οποία «μοιάζει» απορροφημένη από τη δικηγορική της καριέρα. Έχουν δύο παιδιά, τον Ααρών και την Ελάιζα. Η Ελάιζα πηγαίνει στο δημοτικό και ο αδελφός της είναι λίγα χρόνια μεγαλύτερός της. Αν και είναι κακή, αρχικά, μαθήτρια σύντομα ανακαλύπτει το ταλέντο της στην ορθογραφία και τις λέξεις. Ένας διαγωνισμός ορθογραφίας που ονομάζεται Spelling Bee θα γίνει η αιτία ώστε η Ελάιζα να ανακαλύψει τον πραγματικό της εαυτό. Ενώ ο διαγωνισμός αυτός φαίνεται πως θα επιβεβαιώσει για άλλη μία φορά τη μετριότητά της, η Ελάιζα κάνει την έκπληξη, κερδίζει. Κερδίζει μάλιστα και στην αρχή αλλά και στον περιφερειακό, γεωγραφικά, διαγωνισμό που της ανοίγει την πόρτα για τον Εθνικό διαγωνισμό ορθογραφίας. Αυτή η αναπάντεχη επιτυχία γίνεται η αιτία ώστε η οικογένειά της να πέσει μέσα σε μία δίνη αλλαγών.
Εξαρχής, η Μίριαμ και ο Σαούλ φαίνονται απομακρυσμένοι. Η Μίριαμ δεν έχει πάει ούτε μία φορά το Σαούλ στο γραφείο της να εξοικειωθεί με τη δουλειά της, ο δε Σαούλ φαίνεται απορροφημένος από τους δερματόδετους τόμους, την Τορά, τον Αμπουλάφια αλλά και το ρόλο του ως πρωτοψάλτη. Παρακολουθούμε σκηνές στις οποίες η οικογένεια συμμετέχει στις συναγωγές. Ο Ααρών δείχνει αρχικά ενδιαφέρον για τα μαθήματα κιθάρας, με τη βοήθεια του πατέρα του, όμως σύντομα η επιτυχία της Ελάιζα θα αντικαταστήσει τον Ααρών στα μάτια του Σαούλ. Ο Ααρών αρχικά θέλει να πάρει τη θέση του πατέρα του. Θέλει να γίνει ραβίνος. Εμπνευσμένος ο Σαούλ από την Τορά, τον Εβραϊκό μυστικισμό, το Τίκουμ Όλαμ ή αλλιώς η επισκευή του κόσμου, τον Αμπουλάφια, αποφασίζει να αρχίσει να εκπαιδεύει την Ελάιζα για τον τελικό. Της λέει μάλιστα αργότερα πως δεν έχει καμία σημασία αν κερδίσει την πρώτη φορά, γιατί απλά υπάρχει και δεύτερη. Ο Σαούλ φαίνεται απορροφημένος από τις λέξεις και τα γράμματα. Το πιστεύει μάλιστα τόσο βαθιά, που όταν ο Ααρών γίνεται τόπι στο ξύλο από τους συμμαθητές του, τον φέρνει στο γραφείο για να τον σαγηνέψει με τα βιβλία. Είσαι καλύτερος από αυτούς Ααρών, του λέει. Έχεις κάτι που αυτοί δεν έχουν και το ξέρουν καλά, αυτό τους τρελαίνει. Με ένα δυναμικό, που αποδεικνύεται αργότερα πως δεν μπορούν όλοι να διαχειριστούν ο Σαούλ θέλει να μοιραστεί τις ιδέες του με το γιο του λέγοντάς του: Αυτό που κάνουμε εμείς εδώ ακυρώνει εις διπλούν αυτό που κάνουν οι άλλοι εκεί έξω.
Ο Σαούλ αγοράζει ένα λεξικό και αρχίζει να αφιερώνει ώρες ατελείωτες με την Ελάιζα στο γραφείο του. Οι επαφές με τη Μίριαμ είναι σπάνιες, βλέπονται απλά το βράδυ και σιγά σιγά αρχίζει να μειώνεται και η ερωτική τους επιθυμία. Παρόλα αυτά, η Ελάιζα σύντομα και με τις παρακινήσεις του Σαούλ αποφασίζει να εμβαθύνει περισσότερο στις λέξεις και να αναπτύξει διαστάσεις που δεν εξαρτώνται από τον διαγωνισμό ορθογραφίας. Δεν της είναι απαραίτητος όπως σκέφτεται. Αν και την πρώτη φορά αποτυγχάνει στον τελικό, μαζί με τον πατέρα της είναι αποφασισμένοι να πλησιάσουν το όραμά του Θεού. Και τι σημαίνει αυτό; Ο Σαούλ αποφασίζει να αποκαλύψει τα πάντα στην Ελάιζα για τον Αμπουλάφια και τον τρόπο σκέψης του. 

Το 1280 ένας Εβραίος μυστικιστής ονόματι Αβραάμ Αμπουλάφια, γράφει ένα βιβλίο με τίτλο Χαϊά Όλαμ Α Μπα που σημαίνει «Η Ζωή του Μέλλοντος Κόσμου. Σε αυτό διευκρινίζεται πως η υπέρβαση του αισθητού κόσμου είναι η ίδια η γλώσσα. Η δημιουργία γίνεται μέσω των λέξεων, μία σειρά από «Ο Κύριος Είπε». Το θεμέλιο της γλώσσας είναι τα γράμματα. Ο Αμπουλάφια πίστευε ότι με το να επικεντρώνεται στα γράμματα, το μυαλό θα μπορούσε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του για να επικοινωνήσει με μία ύπαρξη μεγαλύτερη από αυτό, αυτό που ο ίδιος ονόμαζε σίφα, εισροή. Η Ελάιζα αρχίζει να μαθαίνει για όλες τις δυνατές μαθηματικές μεταθέσεις των γραμμάτων των λέξεων έχοντας την αποκλειστικότητα του χρόνου του πατέρα της. Ο δε Ααρών που κάποτε ήθελε να μοιάσει στον Σαούλ αρχίζει και διαβάζει βιβλία για τις Ανατολικές Θρησκείες εξερευνώντας άλλα δόγματα και κάνοντας κριτική στον Χριστιανισμό και την επίγεια δοκιμασία για την κόλαση ή τον παράδεισο, παρομοιάζοντάς τον με ηλεκτρονικό παιχνίδι. Προχωρήστε στο επόμενο επίπεδο… Ο Ααρών αρχίζει και εξερευνά άλλες θρησκείες διαμορφώνοντας πλήρη αρνητικότητα για τον πατέρα του.
Αν και η λαχτάρα ενός νεαρού παιδιού, της Ελάιζα, για επαίνους και αποδοχή φαίνεται να γίνεται το επίκεντρο που μονοπωλεί της σελίδες του βιβλίου, σύντομα η εξέλιξη είναι δραματική. Η Ελάιζα αν και έχει το τέλειο κίνητρο ώστε να πάρει τον έλεγχο της τάξης της με άριστα, να αγαπήσει το σχολείο και να προοδεύσει στο μέλλον χωρίς να χρειάζεται ένα διαγωνισμό, η Μίριαμ σύντομα δείχνει την αλλοπρόσαλλη πλευρά της, μαζί με τον Ααρών που φαίνεται να προσηλυτίζεται στον Κρίσνα, το άλλο όνομα του Θεού. Τα βασικά στοιχεία της Μίριαμ στα οποία στηρίχτηκε η οικογένεια αποδεικνύονται ψέματα. Η Μίριαμ έχει σταματήσει τη δικηγορία εδώ και δέκα χρόνια και το όνομα του Σαούλ έχει προστεθεί σε ένα καταπίστευμα των γονιών της, με το οποίο μπορούσε να πληρώνει τους λογαριασμούς τους οποίους ο Σαούλ νόμιζε ότι πλήρωνε με τη δουλειά της. Η Μίριαμ επίσης κλέβει σπίτια τα αντικείμενα των οποίων τοποθετεί σε ένα ξεχωριστό διαμέρισμα που νοικιάζει ονομάζοντας το χώρο καλειδοσκόπιο.
Αφού συλληφθεί από την αστυνομία, της απαγγελθούν κατηγορίες και κλειστεί σε ψυχιατρείο, ο Σαούλ ενημερώνεται πέφτοντας από τα σύννεφα. Ο αναγνώστης δε αναρωτιέται. Δέκα χρόνια δεν υπήρξε ο παραμικρός έλεγχος; Ένα φαγητό με συναδέλφους, επαγγελματικές συζητήσεις ή κάποια επίσκεψη στο γραφείο; Ο Σαούλ ήταν αφιερωμένος στα βιβλία του, την συναγωγή και το Θεό. Δεν θέλησε ούτε μία στιγμή να ελέγξει τα της Μίριαμ και του οίκου του και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εξαπατηθεί. Αν και αυτή είναι η δική του ευθύνη το βιβλίο μας φέρνει αντιμέτωπους με μία οικογένεια στην οποία, δυστυχώς ο καθένας ακολουθεί δικό του δρόμο, μπορώντας όμως να συγκρίνουμε τις πορείες τους.
Και η Μίριαμ και ο Ααρών λειτουργούν σε λάθος παρονομαστή, σε αντίθεση με την Ελάιζα η οποία μέσω της οικογενειακής θαλπωρής και της μελέτης, εξελίσσεται ραγδαία. Δεν λείπουν μάλιστα και οι φαντασιώσεις που έχει χάρη σε πιθανή μελλοντική επιτυχία! Θα υπάρχουν συνεντεύξεις στην τηλεόραση, διακανονισμοί για να μιλήσει, ένα ταξίδι στο Λευκό Οίκο… Θα βομβαρδίζεται με ερωτήσεις από όλες τις μεριές του κόσμου, θα την καλούν να επιλύει διαμάχες, να επινοεί θεραπείες, να καταπολεμήσει την πείνα όπως επίσης αν ο Πρόεδρος της ζητήσει να φτιάξει ένα όπλο εναντίον των Ρώσων, εκείνη θα αρνηθεί. Θα χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της μόνο για καλό! Ο Ααρών από την άλλη πλευρά και χάρη στην επικείμενη ενηλικίωσή του αλλά και το ενδιαφέρον του για τον Κρίσνα έρχεται σε πλήρη ρήξη με τον πατέρα του. Ο Σαούλ τολμάει και αναφέρει στα παιδιά του, μία μέρα πριν το διαγωνισμό την πραγματική ταυτότητα της Μίριαμ και ο οποίος δέχεται χαστούκι από τον γιο του. Ο Σαούλ την επομένη, φοβούμενος ότι η οικογένειά του θα διαλυθεί τελείως λέει στα παιδιά του πως είπε κάποια πράγματα τα οποία δεν εννοούσε ώστε η Ελάιζα να προχωρήσει με το διαγωνισμό ορθογραφίας.
Αν και χάνει το διαγωνισμό απαγγέλλοντας τη λέξη χειροτεχνία με ε ι στο τέλος, ελληνική μετάφραση βέβαια, τελικά αποδεικνύεται πως και αυτή και ο Σαούλ, φορώντας πραγματικά μεγάλα καπέλα με κίνητρο την επίτευξη των στόχων τους, έχουν αποκτήσει τη μαγιά για να ξεχωρίζουν ακόμα και αν όλα γύρω τους φαίνεται να καταρρέουν. Αν και ο κόσμος των γραμμάτων του Αμπουλάφια δεν αρχίζει και τελειώνει στην αντίληψη, την ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα του Σαούλ μιας και υπάρχει απάτη και ψέμα στον κόσμο μας, τελικά ναι, ο κόσμος των γραμμάτων είναι ο αληθινός κόσμος της μακαριότητας!

Now Write! Screenwriting: Exercises by Today's Best Writers and Teachers

By Sherry Ellis & Laurie Lamson

An essential handbook featuring never-before-published writing exercises from the acclaimed screenwriters of Raging Bull, Ali, Terminator 2, Fame, Groundhog Day, Cape Fear, "Lost," "True Blood," "The Shield," and many other hit films and television shows.

Now Write! Screenwriting-the latest addition to the Now Write! writing guide series-brings together the acclaimed screenwriters of films like the Oscar-winning Raging Bull, Oscar- nominated Ali, era-defining blockbuster Terminator 2, musical classic Fame, hit series "Lost" "True Blood" and "The Shield," Groundhog Day, Cape Fear, Chicken Run, Reversal of Fortune, Before Sunrise, Mystic Pizza, Indecent Proposal, and many more, to teach the art of the story.

*Learn about why it is sometimes best to write what you don't know from Christina Kim ('Lost')

*Find out how Stephen Rivele (Ali, Nixon) reduces his screenplay ideas down to their most basic elements, and uses that as a writing guide

*Learn why you should focus on your character, not your plot, when digging yourself out of a plot home from Danny Rubin (Groundhog Day)

*Take tips from Karey Kirkpatrick (Chicken Run, The Spiderwick Chronicles) on how to give an inanimate object intense emotional significance

*Let Kim Krizan (Before Sunrise, Before Sunset) teach you how to stop your internal critic dead in his tracks

This lively and easy-to-read guide will motivate both aspiring and experienced screenwriters. No other screenwriting book offers advice and exercises from this many writers of successful, iconic films.

Riding the Alligator: Strategies for a Career in Screenplay Writing and Not getting Eaten

Author: Pen Densham

A bestseller that is the first artist-friendly screenwriting guide to success by an Oscar nominated Hollywood insider whose productions have grossed more than a billion dollars.

Riding the Alligator is different from other screenwriting books in that it takes a non-dogmatic approach to finding your own personal creative process, and shares Pen’s best kept secrets for selling your creations and yourself.

Pen is your own, warm, funny, personal mentor as you read this book.  Actress Robin Wright says: “It is like getting a UC screenwriting course for under $30!!!”.

Pen draws from his own extremely simple breakthrough techniques, shares his inspiring philosophy of finding a personal well of creativity from your inner voice, to overcoming the many challenges in a unique business, managing stress, the real secrets to selling your work, finding the right agent and being true to one's nature to create a lasting and passion filled career.

The book is hailed by Hollywood luminaries like Ron Howard, Paul Haggis, Jeff Bridges, Morgan Freeman, as well as heads of major motion picture studios and academics from top film schools including USC, UCLA, NYU and AFI.

Also included are short, personal essays by A-List Hollywood scripters such as Shane Black (Lethal Weapon, Kiss Kiss Bang Bang), Nia Vardalos (My Big Fat Greek Wedding), Eric Roth (Forrest Gump), Robin Swicord (Memoirs of a Geisha), Ron Shelton (Bull Durham/White Men Can't Jump), Laeta Kalogridis (Shutter Island/Avatar), Todd Robinson (White Squall/Phantom), Andrea Berloff (World Trade Center), Anthony Peckham (Sherlock Holmes) and more.

Additionally, Pen provides an ‘Instant Library’ summarizing 10 other popular books on Hollywood, as reviewed by his USC Film Students.

Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη, Δημήτρης Μπουραντάς

Πρόκειται για ένα υπέροχο αλλά και διδακτικό βιβλίο το οποίο ολοκλήρωσα πρόσφατα. Περιγράφει την πορεία της σχέσης του καθηγητή Νίκου Αλεξίου με την φοιτήτριά του Άννα, κυρίως στο χώρο του μάνατζμεντ και της Διοικητικής Επιστήμης. Μέσα σε ένα περιβάλλον διαλέξεων, συζητήσεων, μαθημάτων και διαγωνισμάτων, συμβουλών, επαφών και εμπειριών με ιδιωτικές επιχειρήσεις, περιγράφεται η σπουδαιότητα του μάνατζμεντ σε ένα μυθιστόρημα που γίνεται αιτία για γόνιμο προβληματισμό αλλά και την επιθυμία αυτογνωσίας που είναι απαραίτητη για την αυτοπραγμάτωση. Γίνεται ξανά επίκαιρο το επιχείρημα πως η αναζήτηση των δρόμων της ζωής δεν είναι υπόθεση κανενός βιβλίου, κανενός μαθήματος και κανενός καθηγητή. Αυτή η θέληση πηγάζει κυρίως από τον εσωτερικό μας κόσμο και την ανακάλυψη του εαυτού μας. Μα πάνω απόλα μιας και το μάνατζμεντ ενοποιεί έννοιες σχεδόν από όλες τις κοινωνικές επιστήμες, ο συγγραφέας εξηγεί πως όταν αυτό προβάλλεται στον επιχειρηματικό κορμό μίας επιχείρησης, δανείζεται ή μάλλον θα έπρεπε να δανείζεται έννοιες και ιδέες από τη Φιλοσοφία, την Κοινωνιολογία, την Κοινωνική Ψυχολογία, την Ανθρωπολογία, την Ιστορία, τη Γλωσσολογία αλλά και τις Τέχνες. Θα έπρεπε ακόμα να δανείζεται ιδέες από τους αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους αλλά και από πολιτισμούς που άκμασαν στο παρελθόν ώστε να αξιοποιηθούν για να δημιουργηθεί ένα πιο ανθρώπινο μοντέλο πολιτισμού. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο αν είχα διαβάσει την περίοδο που εκδόθηκε, περί το 2008, ίσως και να μην είχα καταλάβει πολλά από τα νοήματά του...

Σύνοψη του βιβλίου, Όλα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη

Ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν ζούσε έναν εφιάλτη στον ύπνο του ή την ωμή πραγματικότητα. Ξαφνικά ένιωσε πως κατέρρευσε ένα κομμάτι του εαυτού του: η υπερηφάνεια που ένιωθε κάθε φορά που σκεφτόταν ότι θ' άφηνε πίσω κληρονομιά του την Άννα μετατράπηκε σε αγωνία, ίσως και ενοχή. Το μυαλό του και η ψυχή του βασανιστικά αναζητούσαν αυτοκριτική και λύση. Έπρεπε τώρα να ψάξει από την αρχή, καρέ καρέ, τη ζωή της Άννας και τη δική του ευθύνη σ' αυτή. Μόνη σωτηρία της ψυχής του ήταν η μετάνοια. Να της ζητήσει συγγνώμη για όσα έκανε ή δεν έκανε και την έφτασαν ως εδώ, να βρει τι ξέχασε να της μάθει. Κι αν μπορούσε, να της το μάθει έστω και τώρα. Πριν να είναι αργά. "Αν είχαμε δυο ζωές, δε θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα. Δε θα ωφελούσε ούτε εσάς ούτε εμένα, θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Αν πεθαίναμε δύο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα από την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι' αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε". Δ. Μ.