Συντάκτης: Μενέλαος Γκίκας
Η ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Κουβαλάκη παρουσιάζει μία θεματική πολύπλευρης εσωτερικής αναζητήσεως με στόχο την αυτοενδοσκόπηση και τη μετουσίωσή της σε «Αυτογνωσία». Χαρακτηρίζεται από πολυσημία και τα "ίδια" βιώματα του συγγραφέα προσδίδουν στην ποίησή του οικουμενικό και πανανθρώπινο χαρακτήρα. Γι’ αυτήν την προσπάθεια θα παρουσιάσω ερμηνευτικά στοιχεία μίας εκλεκτής διαλογής ποιημάτων του από τα συνολικά σαράντα αποκρυσταλλώνοντας κάθε φορά το βασικό νόημα από το ποίημα. Ξεκινώντας από το ταξίδι της ψυχής, ο Οδυσσέας, ήρωας που καθρεφτίζει όλους εμάς, καλείται να αναλογιστεί την ψυχή του καθώς βγαίνει στο ταξίδι της ζωής. Συνεχίζοντας ο ποιητής με την αέναη σύγκρουση, περιγράφει την προσωπική του ενόραση για τον ουρανό και τη γη, το νου και την ψυχή ως θέατρο πολέμου, εσωτερικά και εξωτερικά του ανθρώπου, με αμφιβολίες, τύψεις αλλά και σκληρό αγώνα για την υπεράσπιση του ονείρου. Σε ένα βιβλίο που βρίθει από τους αθέατους καταναγκασμούς της κοινωνίας ο άνθρωπος καλείται, αν είναι ο ίδιος ο άγνωστος που κουβαλά, να ακουμπήσει κάπου, να σταθεί, να ζήσει. Όπλο του η πίστη. Μάθηση, αιωνιότητα αλλά και η πλάνη του ανθρώπου να πιστέψει λόγια και ιδέες άλλων, που κατά τα άλλα του φάνηκαν σωστά και δίκαια καλούν τον άνθρωπο να πάψει να είναι μόνο πολεμιστής, κούφιος από ιδέες και λόγια και να κατεβάσει το ξίφος του για να ανακαλύψει τη μορφή του κόσμου. Ο Παναγιώτης Κουβαλάκης ολοκληρώνει με μία ηλιογιορτή. Καλεί όλους τους ανθρώπους να ζωντανέψουν, να σηκωθούν από τον ύπνο τους και να έρθουν κοντά του, σε ένα στρωμένο τραπέζι του μεσημεριού στον κάμπο, για να τονίσει του ουρανού το αντάμωμα. Σημείο κλειδί σε όλο το βιβλίο είναι η μεταφορά του ποιητή πως οι διαδρομές της γνώσης κατά του σοφούς παραλληλίζονται με αυτές του δράματος: άτη (ταραχή), απάτη, ύβρη, νέμεση, κάθαρση. Πολλοί θα ανοίξουν την πόρτα της άτης αλλά λίγοι θα κλείσουν την πόρτα της κάθαρσης.
